شکنجه در سازمان سیا

"بازی کرانگارد"، مدیر اجرایی سابق CIA به تازگی با حضور در یکی از برنامه‌های شبکه بی.بی.سی به شکنجه مظنونین ترور تحت عنوان برنامه‌ای به نام "بازجویی گسترش یافته" اعتراف کرده و به بیان شیوه‌های مختلف شکنجه در زندان‌های سازمان جاسوسی آمریکا (CIA) پرداخته است.

به اذعان وی روش‌هایی که برای شکنجه تحت عنوان "بازجویی گسترش یافته" در زمان دولت جرج بوش استفاده می‌شد، به دلیل تصویب قانونی در کاخ سفید، شکنجه محسوب نمی‌شده است.

 

تحت این برنامه، حداقل تعداد 119 زندانی در شبکه‌ای از زندان‌های مخفی آمریکا در سراسر دنیا نگهداری می‌شدند و با استفاده از شیوه‌هایی از جمله غرق کردن با تخته آب، بیدار نگه داشتن زندانی برای مدت طولانی، کوبیدن زندانیان به دیوار منعطف، قرار دادن آن‌ها در جعبه‌های کوچک به مدت طولانی، سرما و گرما دادن، تهدید خانواده زندانیان به مرگ یا تجاوز و غیره به شکنجه آن‌ها می‌پرداختند.

 

در نهم دسامبر سال 2014، کمیته انتخابی سنای آمریکا در مورد سیا، گزارشی 6000 صفحه‌ای تحت عنوان "شورای رسیدگی به برنامه حبس و بازجویی سازمان جاسوسی آمریکا" تهیه کرد که در آن به جزئیات شیوه‌های مختلف شکنجه سازمان سیا طی سال‌های 2001 تا 2006 پرداخته شده است.

در بخشی از این گزارش آمده است که سازمان سیا از شیوه‌های خشونت‌بارتری از آنچه که اعلام کرده، استفاده کرده است و همچنین وضعیت زندانیان نیز بسیار وخیم‌تر از چیزیست که به سیاست‌گذاران و دیگران اعلام شده است. حتی برخی از آن‌ها بدون برگزاری هیچ گونه محاکمه و دادگاهی دستگیر و شکنجه شده‌اند که از میان 26 مورد آن‌ها، تنها 3 نفر ظرف کمتر از یک ماه از زندان آزاد شدند.

از نکات قابل توجه این که طی این برنامه، دو روانپزشک در اجرا، ارزیابی و مدیریت شکنجه‌های سازمان سیا مشارکت داشتند که تاکنون 81 میلیون دلار از دولت ایالات متحده بابت همکاری‌های خود دریافت کرده‌اند.

ممنوعیت شکنجه در قوانین بین‌الملل

ممنوعیت استفاده از شکنجه در قوانین بین‌الملل به وضوح بیان شده که اجرای آن را در هر زمانی و تحت هر شرایطی قدغن اعلام کرده است. بند 5 بیانیه جهانی حقوق بشر مصوب سال 1948 تصریح می‌کند که "هیچ کس نباید تحت شکنجه، ظلم و ستم، بی‌آبرویی یا تنبیه قرار بگیرد.

 حق رهایی از شکنجه و رفتار نامناسب در معاهده‌های مهم بین‌المللی و منطقه‌ای حقوق بشر مورد تأکید قرار گرفته است؛ از جمله پیمان بین‌المللی حقوق شهری و سیاسی (1966)، پیمان حقوق بشر اروپا (1950)، پیمان حقوق بشر آمریکا (1978) و منشور حقوق بشر آفریقا (1981). در سال 1984 سازمان ملل متحد پیمانی را در برابر شکنجه و دیگر رفتارهای ضد انسانی و پست کننده یا تنبیهی به تصویب رساند که بر توجه ویژه به ممنوعیت قاطع این عمل تأکید دارد و قوانین دیگری را نیز برای ممانعت از شکنجه در بازجویی‌ها ارائه می‌کند.

ممنوعیت شکنجه نه تنها جزء نگرانی‌های کشورهای امضا کننده آن به شمار می‌رود، بلکه به عنوان یک قاعده کلی یا قانون بین‌المللی مرسوم، همه کشورها را در حتی در صورت نبود این قانون به آن مقید و ملزم می‌کند.

 

با این وجود، ایالات متحده آمریکا که خود را مدعی شماره یک حقوق بشر در دنیا معرفی می‌کند و دائماً به ابراز نگرانی از نقض حقوق بشر در ایران و سایر کشورهای مخالف سیاست‌های خود می‌پردازد، حال مشاهده می‌شود که چطور به بهانه‌های واهی همانند دستگیری اسامه بن‌لادن رهبر القاعده یا مبارزه با تروریسم به یک کشور حمله کرده و به زندانی کردن و شکنجه افراد به اصطلاح مظنونی می‌پردازد که در مواردی حتی منجر به مرگ آن‌ها شده است.

گزارش از حامد رضوی

انتهای پیام/

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: